तांघ माही दी जलियां,
नित्त काग उडावां खलियां ।
कउडी दमड़े पल्ले ना काई, पार वंञन नूं मैं सधराई,
नाल मलाहां दे नहीं आशनाई, झेड़ा करां वलल्लियां ।
तांघ माही दी जलियां ।
नै चन्दल दे शोर किनारे, घुंमन घेर विच ठाठां मारे,
डुब्ब डुब्ब मोए भारे, जे शोर करां तां झल्लियां ।
तांघ माही दी जलियां ।
नै चन्दल दे डूंघे पाहे, तारू गोते खांदे आहे,
माही मुंडे पार सिधाए, मैं केवल रहियां कल्लियां ।
तांघ माही दी जलियां ।
नै चन्दल दियां तारू फाटां, खली उडीकां माही दियां वाटां,
इश्क माही दे लाईआं चाटां, जे कूकां तां मैं गलियां ।
तांघ माही दी जलियां ।
पार झनायों जंगल बेले, ओथे खूनी शेर बघेले,
झब्ब रब्ब मैनूं माही मेले, मैं एस फिकर विच गलियां ।
तांघ माही दी जलियां ।
अद्धी रात लटकदे तारे, इक लटके इक लटकणहारे,
मैं उट्ठ आई नदी किनारे, हुन पार लंघन नूं खलियां ।
तांघ माही दी जलियां ।
मैं मनतारू सार की जाणां, वंझ चप्पा ना तुल्हा पुराणा,
घुंमन घेर ना टांग टिकाणा, रो रो फाटां तलियां ।
तांघ माही दी जलियां ।
बुल्ल्हा शहु घर मेरे आवे, हार शिंगार मेरे मन भावे,
मूंह मुकट मत्थे तिलक लगावे, जे वेखे तां मैं भलियां ।
तांघ माही दी जलियां,
नित्त काग उडावां खलियां ।