माए ! ना मुड़दा इश्क दीवाना, शहु नाल परीतां ला के ।
इश्क शर्हा दी लग्ग गई बाज़ी, खेडां मैं दायो लगा के ।
मारन बोली ते बोली ना बोलां, सुणां ना कन्न ला के ।
वेहड़े विच शैतान नचेंदा, उस नूं रक्ख समझा के ।
तोड़ शर्हा नूं जित्त लई बाज़ी, फिरदी नक्क वढा के ।
मैं वे अंजानी खेड विगुच्चियां, खेडां मैं आके बाके ।
इह खेडां हुन लगदियां झेडां, घर पिया दे आ के ।
सईआं नाल मैं पावां गिद्धा, दिलबर लुक्क लुक्क झाके ।
पुच्छो नी इह क्यों शरमांदा, जांदा ना भेत बता के ।
काफर काफर आखन तैनूं, सारे लोक सुना के ।
मोमन काफर मैनूं दोवें ना दिसदे, वहदत दे विच जा के ।
चोली चुन्नी ते फुक्या झग्गा, धूनी शिरक जला के ।
वारिआ कुफर वड्डा मैं दिल थीं, तली ते सीस टिका के ।
मैं वडभागी मारिआ खाविन्द, हत्थीं ज़हर पिला के ।
वसल करां मैं नाल सज्जन दे, शरम हया गवा के ।
विच चमन मैं पलंघ विछाइआ, यार सुत्ती गल ला के ।
सिर देही नाल मिल गई सिर देही, बुल्ल्हा शहु नूं पा के ।
माए ! ना मुड़दा इश्क दीवाना, शहु नाल परीतां ला के ।