माए ! ना मुड़दा इश्क दीवाना, शहु नाल परीतां ला के
माए ! ना मुड़दा इश्क दीवाना, शहु नाल परीतां ला के । इश्क शर्हा दी लग्ग गई बाज़ी, खेडां मैं दायो लगा के । मारन बोली ते बोली ना बोलां, सुणां ना कन्न ला के । वेहड़े विच शैतान नचेंदा, उस नूं रक्ख समझा के । तोड़ शर्हा नूं जित्त लई बाज़ी, फिरदी नक्क वढा के । मैं वे अंजानी खेड विगुच्चियां, खेडां मैं आके बाके । इह खेडां हुन लगदियां झेडां, घर पिया दे आ के । सईआं नाल मैं पावां गिद्धा, दिलबर लुक्क लुक्क झाके । पुच्छो नी इह क्यों शरमांदा, जांदा ना भेत बता के । काफर काफर आखन तैनूं, सारे लोक सुना के । मोमन काफर मैनूं दोवें ना दिसदे, वहदत दे विच जा के । चोली चुन्नी ते फुक्या झग्गा, धूनी शिरक जला के । वारिआ कुफर वड्डा मैं दिल थीं, तली ते सीस टिका के । मैं वडभागी मारिआ खाविन्द, हत्थीं ज़हर पिला के । वसल करां मैं नाल सज्जन दे, शरम हया गवा के । विच चमन मैं पलंघ विछाइआ, यार सुत्ती गल ला के । सिर देही नाल मिल गई सिर देही, बुल्ल्हा शहु नूं पा के । माए ! ना मुड़दा इश्क दीवाना, शहु नाल परीतां ला के ।

Read Next