मिरचां दे पत्तर
पुन्निआं दे चन्न नूं कोई मस्सिआ कीकण अरघ चढ़ाए वे क्यों कोई डाची सागर ख़ातर मारूथल छड्ड जाए वे । करमां दी महिंदी दा सज्जणा रंग किवें दस्स चढ़दा वे जे किसमत मिरचां दे पत्तर पीठ तली 'ते लाए वे । ग़म दा मोतिया उतर आया सिदक मेरे दे नैणीं वे प्रीत नगर दा औखा पैंडा जिन्दड़ी किंज मुकाए वे । किक्करां दे फुल्लां दी अड़िआ कौन करेंदा राखी वे कद कोई माली मल्हिआं उत्तों हरियल आण उडाए वे । पीड़ां दे धरकोने खा खा हो गए गीत कसैले वे विच नड़ोए बैठी जिन्दू कीकण सोहले गाए वे । प्रीतां दे गल छुरी फिरेंदी वेख के किंज कुरलावां वे लै चांदी दे बिंग कसाईआं मेरे गले फसाए वे । तड़प तड़प के मर गई अड़िआ मेल तेरे दी हसरत वे ऐसे इश्क दे ज़ुलमी राजे बिरहों बाण चलाए वे । चुग चुग रोड़ गली तेरी दे घुंगणियां वत्त चब्ब लए वे 'कट्ठे कर कर के मैं तील्हे बुक्कल विच धुखाए वे । इक चूली वी पी ना सकी प्यार दे नित्तरे पानी वे विंहदिआं सार पए विच पूरे जां मैं होंठ छुहाए वे ।

Read Next