मेरे गीतां दी लाजवंती नूं,
तेरे बिरहे ने हत्थ लायऐ ।
मेरे बोलां दे ज़रद पत्त्यां ने,
तेरी सरदल 'ते सिर निवायऐ ।
इह कौन माली है दिल मेरे दा
चमन जो फग्गन च वेच चल्लिऐ,
इह कौन भौरा है जिस निखत्ते ने
मेरे ग़म दी कली नूं तायऐ ।
उह केहड़ी कंजक सी पीड़ मेरी दी
जिस ने दुनियां दे पैर धोते,
इह केहड़ी हसरत है जिस ने दिल दे
वीरान वेहड़े च चौक वाहऐ ?
मेरे साहां दी पौन तत्ती दा
केहड़ा बुल्ला खला च घुलिऐ,
इह केहड़ा हंझू है मेरे नैणां दा
शहर छड्ड के जो मुसकरायऐ ?
मेरी उमरा दी लाजवंती नूं,
तेरे बिरहे ने हत्थ लायऐ ।
मेरे साहां दे ज़रद पत्त्यां ने
तेरी सरदल 'ते सिर निवायऐ ।
मेल तेरे दे मुक्ख संधूरी 'ते
पै गईआं ने वे होर छाहियां,
होर ग़म दे हुसीन मुक्ख 'ते
वे किल्ल फुरकत दा निकल आइऐ ।
टुर चल्ली है बाहर जोगण
वे करन पत्तझड़ दा पाक तीरथ,
तितलियां ने मलूक मंजरी दा
पीठ मत्थे 'ते तिलक लायऐ ।
नंगे पौणां दे सुहल पैरां 'च
किरन चानन दी चुभ गई है,
बीमार बद्दलां दे गल च रातां
करा के चन्न दा तवीत पायऐ ।
याद मेरी दी लाजवंती नूं
तेरे बिरहे ने हत्थ लायऐ ।
पीड़ मेरी दे ज़रद पत्त्यां ने
तेरी सरदल 'ते सिर निवायऐ ।
बीते वर्हआं दे गहरे सागर 'च
फेर आइऐ जवार-भाटा,
सिदक मेरे दे संख, घोगे
मलाह सम्यां दा चुग ल्याइऐ ।
रातड़ी दे स्याह मेरे 'च
खूह चानन दा गिड़ रेहा है,
चुप्प दी मैं मुलैम गाधी 'ते
हजर तेरे दा ग़म बिठायऐ ।
हंझूआं दी झलार नित्तरी 'च
दीद तेरी दा सोहल सुपना
वे शौक मेरे ने मुड़ नुहायऐ ।
आस मेरी दी लाजवंती नूं
तेरे बिरहे ने हत्थ लायऐ ।
सबर मेरे दे ज़रद पत्त्यां ने
तेरी सरदल 'ते सिर निवायऐ ।
अज्ज उमीदां ने अम्बरां थीं
है सोन-रिशमां दी लाब लाई,
अज्ज हयाती दे काले खेतां 'च
तार्यां दा मैं कण बिजायऐ ।
आपनी उमरा ते तेरे साहां दी
महक नूं है मैं ज़रब दित्ती,
याद तेरी दा इक हासिल…
ते सिफ़र बाकी जवाब आइऐ ।
मेरे गीतां ने दरद तेरे दी
ख़ानगाह 'ते वे पड़्ह के कलमा,
शुहरतां दा वे मुरग़ काला
हलाल कर के नज़र चड़्हायऐ ।