ढोल वज्जे ढोल दूर पत्तणां दे कोल आईआं ने बहारां अज्ज साडी गुलज़ार विच पत्ता पत्ता बोल रेहा अमनां दे बोल ढोल वज्जे ढोल दूर पत्तणां दे कोल । जाग्या जवान जाग्या किसान उच्चे अम्बरां तों उच्चा आपना निशान । इक रण विच वाढी वैरियां दी करदा ए इक पैलियां च लावे दाण्यां दे बोल्ह । ढोल वज्जे ढोल दूर पत्तणां दे कोल । झूम रहे खेत जाग प्या देश सोना चांदी बण जाऊ हुन साडी रेत । बून्द बून्द बण जेहड़ा डुल्हेगा पसीना अज्ज कल्ल्ह इहो तुलना एं मोतियां दे तोल । ढोल वज्जे ढोल दूर पत्तणां दे कोल ।