जदों सच्च वेहाज वणजारा
ख़ाली हत्थ घरे नूं आया
उहनूं बाबल तां देंदा ई झिड़कां
कित्थे पैसा तां रोहड़ गवायआ
की उहनूं लुट्ट्या काले चोरां
जां कोयी ठग्ग बनारसी धायआ
हस्सन बैठ त्रिंजनी तन्दां
गल्लां करे बोहड़ां दा सायआ
मन्दा बोले कराड़ बैठा हट्टी
हस्से खूआं 'ते डोल ज़ंग्याया
उहनूं अम्बड़ी तां देंदी आ मत्तां
नाले घुट्ट कलेजड़े लायआ
कहन्दी पुत्त ना आंवदे ई हत्थीं
पैसा पुत्तां तों घोल घुमायआ
कल्ली होए ना वणां विच टाहली
कल्ला होए ना किसे दा जायआ
पुतीं गंढ पवे संसारीं
पुत्तां बाझों तां देश परायआ,
खूंजीं बैठ सुलक्खनी रोंदी
झोली बाबल ने वर केहा पायआ
जिद्ही रब्ब सच्चे संग यारी
उहनूं पोहे की रूप सवायआ
तद बेबे नानकी बोली
काहनूं फिरे जी बाबल घबरायआ
कदे रब्ब वी बैठदा ए हट्टी
कदों रब्ब ने वनज कमायआ
हट्टी बहन कराड़ियां दे जाए
मेरा वीर तां रब्ब दा जायआ
मेरे नाल टोरो मेरा वीरा
इंज नाल रहवां जिवें सायआ
चल्ले नाल सुलतानपुर लोधी
जित्थे मुलख वनज नूं धायआ ।
उथे लोधी दे दरबारे
सौ कंम जे रब्ब ने चाहआ ।