मरसिया
अज्ज अमनां दा बाबल मर्या सारी धरत नड़ोए आई ते अम्बर ने हौका भर्या इंझ फैली दिल दी ख़शबोई ईकन रंग सोग दा चड़्हआ जीकन संघने वण विच्च किधरे चन्दन दा इक्क बूटा सड़्या तहज़ीबां ने फूहड़ी पाई तवारीख़ दा मत्था ठर्या मज़्हबां नूं अज्ज आई त्रेली कौमां घुट्ट कलेजा फड़्या राम रहीम गए पथराए हरमन्दर दा पानी डर्या फेर किसे मरियम दा जायआ अज्ज फ़रज़ां दी सूली चड़्हआ अज्ज सूरज दी अरथी निकली अज्ज धरती दा सूरज मर्या कुल्ल लोकायी मोढा दित्ता ते नैणां विच्च हंझू भर्या पैन मनुक्खता ताईं दन्दलां काला दुक्ख ना जावे जर्या रो रो मारे ढिड्डीं मुक्कियां दसे दिशावां सोगी होईआं ईकन चुप्प दा नाग है लड़्या ज्युं धरती ने अज्ज सूरज दा रो रो के मरसिया पड़्हआ अज्ज अमनां दा बाबल मर्या सारी धरत नड़ोए आई ते अम्बर ने हौका भर्या (पं: नहरू दी अंतिम विदा वेले)

Read Next