महान मनुक्ख
हे सच्च दे अणथक्क राही तेरियां पैड़ां देन गवाही तूं ज़िन्दगी दे लंमे राह दी चिर-बुस्सी मुड़ धरती वाही तूं ही लगन नूं मंथन कर के भाईचारे दी उंगली फड़ के इस धरती दे जायआं ताईं अगन शबद दी कथा सुणाई महां-मुकती दी गल्ल समझाई हे महां मानव ! उह तूहीउं सैं जिस ने सभ तों पहली वारी चुप्प संग तिड़के मूक लबां दी ते दुख्यारे दीन दिलां दी सदा अबोले बोलां वाली ग़म विच डुब्बी वाज सुणाई ते उस चुप्प नूं जीभा लाई आज़ादी दी तूं हर दिल विच अलख जगाई तूं मुकती दी बानी गाई ते कुल दबी दलित लुकाई डूंघी नींद झून जगाई ते उह तेरे दुआरे आई हे दानशवर ! तूं इस मानव दे जीवन दे अजब नवें कुझ अरथ ने कढ्ढे तेरे विचों अहंसा दा रसता आपनी मंज़ल लभ्भे ते इहदी फ़तह यकीनी लग्गे हे युग्ग द्रशटा ! तूं ही जाग रहे भारत नूं नव सम्यां दे नव राह दस्से हन्दी रलके मौत 'ते हस्से तेरे इस हथ्यार दे साहवें सारे ज़ुलम तशद्दद नस्से खिड़े रिदे आ पिड़ विच नच्चे लक्ख जीवन ख़ुशबोईआं अट्टे लक्ख हिरदे नश्यां विच मत्ते पैर कई सदियां दे पच्छे तूं उन्हां 'ते फेहे रक्खे लक्ख अक्खियां दे हंझू रत्ते तूं ही पूंझे तूं ही झट्टे तूं हर इक दे बंधन कट्टे अनहद नाद दिलां विच गूंजे ते सदियां दे हंझू पूंझे गौरव याद आया मुड़ हिन्द नूं सुत्ते पिता पुरख मुड़ ऊंघे हे महातमा ! सच्च दे जोगी तेरे कज्जे बोलां विचों हन्दी दी महां पिता पुरखी दी चेतनता ते गौरव झाके बीत गए दी शान व्याखे हे इस युग्ग दे युग्ग अवतार तूं इस कौम नूं करके प्यार दित्ती है हर रूह टुणकार ते उह बख़शी है महकार जिस नूं मौत ना सके मार तेरी मेहर मुहब्बत साईआं है हिन्दियां ते अपरमपार आज़ादी दे पूजणहार ए हिन्दियां दे दिल दातार हे इस देश दे पराण-आधार सदा समें नूं याद रहेगा हर दिल ते तेरा उपकार तूं साडे दिल दा तख़त हो बैठा ते असीं रहे हां मोती वार हे इस युग्ग दे अवतार नमसकार होए नमसकार !! (नलनीबाल देवी दी आसामी कविता दा रूपांतर)

Read Next