जिन्दू दे बाग़ीं
जिन्दू दे बाग़ीं दरदां दा बूटड़ा गीतां दा मिरग चरे हजरां दी वाउ वगे अद्ध-रैणी कोयी कोयी पत्त किरे । कोयी कोयी पत्त किरे माए मेरीए बाग़ीं तां शोर पवे उड्डे जां कोयी कोई साहवां दा पंछी गीतां दा मिरग ड्रे । साहवां दे पंछी तां उड्डन हारे दामीं ना जान फड़े रात बराते देश-दिशांतर उड्डदे जान चले । डरीं ना मिरगा दरदां दे पत्तर रोज़ ना रहन हरे विरले तां उग्गदे दरदां दे बूटड़े संघने महक भरे । इक तां तैंडड़े कोल कथूरी दूजे तां दरद बड़े तीजा तां तैंडड़ा रूप सुहन्दड़ा गल्लां तां मिलख करे । मारीं वे छालां भरीं वे चुंगियां तैंडड़े करम खरे तैंडड़े गल ग़म-हार-हमेलां झोली च होर वर्हे । जिन्दू दे बाग़ीं दरदां दा बूटड़ा गीतां दा मिरग चरे हजरां दी वाउ वगे अद्ध-रैणी कोई-कोयी पत्त किरे ।

Read Next