जिन्दू दे बाग़ीं
दरदां दा बूटड़ा
गीतां दा मिरग चरे
हजरां दी वाउ
वगे अद्ध-रैणी
कोयी कोयी पत्त किरे ।
कोयी कोयी पत्त
किरे माए मेरीए
बाग़ीं तां शोर पवे
उड्डे जां कोयी कोई
साहवां दा पंछी
गीतां दा मिरग ड्रे ।
साहवां दे पंछी
तां उड्डन हारे
दामीं ना जान फड़े
रात बराते
देश-दिशांतर
उड्डदे जान चले ।
डरीं ना मिरगा
दरदां दे पत्तर
रोज़ ना रहन हरे
विरले तां उग्गदे
दरदां दे बूटड़े
संघने महक भरे ।
इक तां तैंडड़े
कोल कथूरी
दूजे तां दरद बड़े
तीजा तां तैंडड़ा
रूप सुहन्दड़ा
गल्लां तां मिलख करे ।
मारीं वे छालां
भरीं वे चुंगियां
तैंडड़े करम खरे
तैंडड़े गल
ग़म-हार-हमेलां
झोली च होर वर्हे ।
जिन्दू दे बाग़ीं
दरदां दा बूटड़ा
गीतां दा मिरग चरे
हजरां दी वाउ
वगे अद्ध-रैणी
कोई-कोयी पत्त किरे ।