एकम दा चन्न वेख रेहा सी
बह झंगियां दे उहले ।
शीशो टुरी जाए संग सखियां,
पैर धरेंदी पोले ।
टोर उहदी ज्युं पैलां पाउंदे
टुरन कबूतर गोले ।
ज़ख़मी होन कुमरियां कोइलां
जे मुक्खों कुझ बोले ।
लक्खां हंस मरीवन गश खा
जे हंझू इक डोहले ।
उड्डन मार उडारी बगले
जे वालां थीं खोहले ।
पै जाए डोल हवावां ताईं,
जे पक्खी फड़ झोले ।
डुब्ब मरीवन शौह थीं तारे
मुक्ख दे वेख ततोले ।
चन्न दूज दा वेख रेहा सी
वेहड़े विच फलाही ।
शीशो शीश्यां वाली रंगली
थल्ले चरखी डाही ।
कोह कोह लंमियां तन्दां कढ्ढदी
चा चन्दन दी बाही ।
पूणियां ईकन कढ्ढे बूम्बल
ज्युं सावन विच काही ।
हेक समुन्दरी पौणां वरगी
कोइलां देन ना डाही ।
रंग जिवें केसू दी मंजरी
नूर मुक्ख अलाही ।
वाल जिवें चानन दियां नदियां
रेशम देन गवाही ।
नैन कुड़ी दे नीले जीकण
फुल्ल अलसी दे आही ।
चन्न तीज दा वेख रेहा सी
शीशो नदीए न्हाउंदी ।
भर भर चुलियां धोंदी मुक्खड़ा
सतिगुर नाम ध्याउंदी ।
अकस प्या विच नित्तरे पाणी
आप वेख शरमाउंदी ।
सड़ सड़ जांदे नाज़ुक पोटे
जिस अंग हत्थ छुहाउंदी ।
सुत्ते वेख नदी विच चानण
रूह उहदी कमलाउंदी ।
मार उडारी लंमी सारी
अरशीं उड्डना चाहुन्दी ।
महकां वरगा सुपना उणदी
झूम गले विच पाउंदी ।
सुपने पैरीं झांजर पा के
तौड़ी मार उडाउंदी ।
चन्न चौथ दा वेख रेहा सी
खड़्या वांग ड्रावे ।
शीशो दा प्यु खेतां दे विच
उग्ग्या नज़रीं आवे ।
तोड़ उफ़क तक झूम रहे सन
टांडे सावे सावे ।
हर सू नच्चे फ़सल स्यूलां
लै विच धरत कलावे ।
शीशो दा प्यु ड्रदा किधरे
मालक ना आ जावे ।
पल पल मगरों मारे चांगर
बैठे अड़क उडावे ।
रात दिने दी राखी बदले
टुक्कर चार कमावे ।
अद्धी रात होयी पर जागे
डर रोज़ी दा खावे ।
पंचम दा चन्न वेख रेहा सी
आथन वेला होया ।
लहन्दे दे पत्तणां दा अम्बर
लाल किरमची होया ।
गगनां दे विच कोयी कोयी तारा
जापे मोया मोया ।
शीशो दी मां रंगों लाखी
ज्युं कणकां विच कोया ।
टोर उहदी ज्युं होए नवेरा
बलद तराने जोया ।
नैन उहदे बरसाती पानी दा
ज्युं होवे टोया ।
वाल जिवें कोयी दूधी बद्दल
सरूआं उेहले होया ।
शीशो दी मां वेख विचारी
चन्न बड़ा ही रोया ।
चन्न छटी दा वेख रेहा सी
शीशो ढाके चायी ।
घड़ा गुलाबी गल गल भर्या
लै खूहे तों आई ।
खड़्या वेख बीही विच मालिक
खेतां दा, शरमायी ।
डरी ड्रायी ते घबराई
लंघ गई ऊंधी पायी ।
मटक-चानने वाकन उसदी
जान लबां 'ते आई ।
लो लगदी उहदी रूह थीं जापे
लभ्भे किरन ना कायी ।
जिस पल सुट्ट्या पैर घरे थीं
उस पल थीं पछतायी ।
सारी रैन निमानी शीशो
पासे परत वेहायी ।
सतवीं दा चन्न वेख रेहा सी
चुप्प चपीते खड़्हआ ।
पिंड दा मालक चूर नशे विच
वेख बड़ा ही ड्र्या ।
इक हत्थ सांभ बक्की दियां वागां
इक हत्थ हन्ने धर्या ।
कन्नीं उहदे नत्तियां लिशकण
मुक्ख 'ते सूरज चड़्हआ ।
उमरों अधखड़ रंग प्याज़ी
सिर 'ते साफा हर्या ।
अड्डी मार बक्की दी कुक्खे
जा खेतां विच वड़्या ।
शीशो दा प्यु मालिक साहवें
ऊंधी पायी खड़्या ।
वेख रेहा सी लिश लिश करदा
हार तली 'ते धर्या ।
चन्न अशटमी दे ने तक्क्या
शीशो भों 'ते लेटी ।
चिट्टी दुद्ध मरमरी चिप्पर
चानन विच वल्हेटी ।
साहवां दे विच विल्हे कथूरी
दूरों आण उचेटी ।
सुत्ती घूक लवे पई सुफ़ने
चन्न रिशमां दी बेटी ।
सुफ़ने दे विच शीशो ने
खुद शीशो मोयी वेखी ।
डिट्ठा कुल्ल गरां उस सड़दा
सुक्की सारी खेती ।
शीशो दे प्यु मोयी शीशो
कफ़न बदले वेची ।
शीशो वेख कुलहना सुफ़ना
झब्बदी उट्ठ खलोती ।
नौवीं दा चन्न वेख रेहा सी
शीशो 'ते इक सायआ ।
शीशो संग टुरींदा
अद्धी रात नदी 'ते आया ।
नदीए गल गल चानन वगदा
हड़्ह चानन दा आया ।
चीर नदी दे चानन लंघ गए
शीशो ते उह सायआ ।
बां बां करदा संघना बेला
विच किसे महल पुआया ।
शीशो पैर जां धर्या महलीं
कुल्ल बेला कुरलायआ ।
चन्न महलां थीं मारे टक्करां
पर कुझ नज़र ना आया ।
सारी रात रेहा चन्न रोंदा
भुक्खा ते तिरहायआ ।
दसवीं दा चन्न अम्बरां दे विच
वग्ग बद्दलां दे चारे ।
रुक रुक झल्ला पायी जावे
मगरी दे विच तारे ।
कोह कोह लंमे शीशो गल विच
मुशकी वाल खिलारे ।
लै लै जान सुनेहे उहदे
पौणां दे हरकारे ।
चन्न विचारा महलां वल्ले
डरदा झात ना मारे ।
महलीं बैठे पीवन मदरा
मालिक नाल मुज़ारे ।
वांग पूणियां होए बग्गे
शीशो दे रुख़सारे ।
हासे दा फुल्ल रेहा ना काई
होठां दी कचनारे ।
चन्न इकादश दे ने तक्क्या
शीशो वांग शुदैणां ।
नंगी अलफ़ फिरे विच महलां
जिवें सुणीवन डैणां ।
मुक्ख 'ते हलदी दा ले चड़्हआ
अग्ग बले विच नैणां ।
पुट्टे पैर तां ठेडा लग्गे
औखा दिसे बहना ।
थंम्हियां पकड़ खलोवे चन्दरी
आया वकत कुलहना ।
मां मां करदी मारे डाडां
सबक रटे ज्युं मैना ।
औखा जीकन होए पछानण
सूरज चड़्हे टटहना ।
सोईयो हाल होया शीशो दा
सूरत दा की कहना ।
चन्न दुआदश दे ने तक्क्या
शीशो महलीं सुत्ती ।
दिसे वांग चर्ही दे टांडे
सवा मसातर उच्ची ।
पीली-भूक होयी वत्त पोहली
नीम जोगिया गुट्टी ।
पौन वगे तां उड्ड जाए शीशो
तोड़ तणावों टुट्टी ।
लए हटकोरे जापे जीकण
बस्स मुक्की कि मुक्की ।
लंमी पई करीचे दन्दियां
लुड़छे हो हो पुट्ठी ।
ढाईं मार कुरलाए शीशो
ज्युं ढाबीं तरमुच्ची ।
पर चन्न बाझों किसे ना वेखी
उह हड्डां दी मुट्ठी ।
चन्न तिरौदश दे ने तक्क्या
हो महलां दे नेड़े ।
पानी पानी करदी शीशो
जीभ लबां 'ते फेरे ।
शीशो पलंघ 'ते लेटी हूंघे
पीले होठ तरेड़े ।
पल पल मगरों नीम ग़शी विच
रत्ते नैन उघेड़े ।
हू हू करदी बिल्ल-बतौरी
बोले बैठ बनेरे ।
दूर गरां दी जूह विच रोवण
कुत्ते चार चुफ़ेरे ।
शीशो वांग धुखे धूनी दे
विच फक्करां दे डेरे ।
चानन लिप्पे वेहड़े दे विच
बी हंझूआं दे केरे ।
चन्न चौधवीं दे ने तक्क्या
महलां दे विच गभ्भे ।
नीले नैणां वाली शीशो
भुंजे लाही लग्गे ।
शीशो दे सिरहाने दीवा
आटे दा इक जग्गे ।
लग्गे अद्ध कवारी शीशो
ज्युं मर जासी अज्जे ।
शाला ओस गरां दे सभ्भे
हो जान बुरद मुरब्बे ।
कुल ज़िमीं जां पै जाए गिरवी
जूहां सने सेहद्दे ।
सड़ जाए फ़सल सवे 'ते आई
बोहल पिड़ां विच लग्गे ।
जिस गरां विच ज़िन्दगी नालों
मढ्ढल महंगी लभ्भे ।
पुन्न्यां दा चन्न वेख रेहा सी
चानन आए मकाने ।
पौणां दे गल लग्ग रोवण
शीशो नूं मर जाने ।
अग्ग मघे शीशो दी मड़्हीए
लोगड़ वांग पुराने ।
उट्ठदा धूंआं बुल्ल्हियां टेरे
वाकन बाल अंञाने ।
रोंदे रहे सितारे अम्बरीं
फूहड़ी पा निमाने ।
सारी रात रेहा चन्न बैठा
शीशो दे सिरहाने ।
शाला बांझ मरीवन मापे
ढिड्डों भुक्खे भाने ।
उस घर जंमे ना कोयी शीशो
जिस घर होन ना दाने ।