शिकरा
माए ! नी माए ! मैं इक शिकरा यार बणायआ उहदे सिर 'ते कलगी ते उहदे पैरीं झांजर ते उह चोग चुगींदा आया नी मैं वारी जां । इक उहदे रूप दी धुप्प तिखेरी दूजा महकां दा तिरहायआ तीजा उहदा रंग गुलाबी किसे गोरी मां दा जायआ नी मैं वारी जां । नैणीं उहदे चेत दी आथण अते ज़ुलफ़ीं सावन छायआ होठां दे विच कत्तें दा कोई देहुं चढ़ने 'ते आया नी मैं वारी जां । साहवां दे विच फुल्ल सोयां दे किसे बाग़ चानन दा लायआ देही दे विच खेडे चेतर इतरां नाल नुहायआ नी मैं वारी जां । बोलां दे विच पौन पुरे दी नी उह कोइलां दा हमसायआ चिट्टे दन्द ज्युं धानों बग़ला तौड़ी मार उडायआ नी मैं वारी जां । इशके दा इक पलंघ नुआरी असां चानणियां विच डाहआ तन दी चादर हो गई मैली उस पैर जां पलंघे पायआ नी मैं वारी जां । दुखन मेरे नैणां दे कोए विच हड़्ह हंझूआं दा आया सारी रात गई विच सोचां उस इह की ज़ुलम कमायआ नी मैं वारी जां । सुब्हा-सवेरे लै नी वटणा असां मल मल ओस नुहायआ देही विचों निकलन चिणगां ते साडा हत्थ ग्या कुमलायआ नी मैं वारी जां । चूरी कुट्टां ते उह खांदा नाहीं उहनूं दिल दा मास खवायआ इक उडारी ऐसी मारी उह मुड़ वतनीं नहीं आया नी मैं वारी जां । माए ! नी माए ! मैं इक शिकरा यार बणायआ उहदे सिर 'ते कलगी ते उहदे पैरीं झांजर ते उह चोग चुगींदा आया नी मैं वारी जां ।

Read Next