इक शहर दे नां
अज्ज असीं तेरे शहर हां आए तेरा शहर, ज्युं खेत पोहली दा जिस दे सिर तों पुन्न्यां दा चन्न सिंमल रुक्ख दी फम्बी वाकण उड्डदा टुर्या जाए । इह सड़कां 'ते सुत्ते साए विच विच चितकबरा जेहा चानण जीकन होवे चौंक पूर्या धरती शैंत नहा के बैठी चन्न दा चौंक गुन्दा के जीकण होवन वाल वधाए । अज्ज रुत्तां ने वटना मल्या चिट्टा चन्न व्याहआ चल्ल्या रुक्खां दे गल लग्ग लग्ग पौणां ईकर शहर तेरे 'चों लंघण जीकन तेरे धरमी बाबल तेरे गौन बिठाए । सुत्ता घुक मोतीए रंगा चानन धोता शहर ए तेरा जीकन तेरा होवे डोला अम्बर जीकन तेरा वीरा बन्न्हे बाहीं चन्न-कलीरा तारे सोट कराए । अज्ज दी रात मुबारक तैनूं होए मुबारक अज्ज दा साहआ असीं तां सहर तेरे दी जूह विच मुरदा दिल इक दब्बन आए शहर कि जिस दे सिर तों पीला चन्न निरा तेरे मुखड़े वरगा सिंमल रुक्ख दी फम्बी वाकण उड्डदा टुर्या जाए जिस नूं पीड़ न्यानी मेरी माई-बुढ्ढी वाकन फड़-फड़ फूकां मार उडाए भज्ज भज्ज पोहली दे खेतां विच अज्ज असीं तेरे शहर हां आए ।

Read Next