हंझूआं दे गाह
तेरी याद दी रसौंद दे कटोरे भर भर बदो बदी हां मैं दिले नूं प्यालदी पई । पित्त-पापड़ी मैं पीड़ां दी लुंग तोड़ तोड़ कढ्ढ लिलियां हां जिन्दू नूं खुआलदी पई । जड़ी हंझूआं दे मोती चन्ना पक्खी झोल झोल दे दे लोरियां मैं दीदे हां सुआलदी पई । लै लै चाननी मैं झस्सां काली रातड़ी दे केस मल मक्खनी मैं जीझां हां नुहालदी पई । दोहनी दिले दी 'चों कौड़ा दुद्ध अक्क दा कढ़ांघा अक्खां मीच के मैं हाणियां वे सारा पी लिआ । वे मैं तोड़के धतूरड़े दा फुल्ल खा लिआ वे मैं जीभ उत्ते पोहलीए दा पत्त सी लिआ । वे मैं ग़मां दे दुखींदे नैणीं कूंज है छुहाई मैथों मस्स्या ने कालखां दा मुल्ल बी लिआ । मेरे वेहड़े विच उग्गू कदे सूरज दा रुक्ख एसे आस दे सहारे अज्ज तीक जी लिआ । तेरे प्यार दे न्याज़-बो दी मिट्ठड़ी सुगंध मेरी हिक्कड़ी च अजे वी है जागदी पई । भावें घुग्गी माड़ी जिन्दड़ी दे टुट्ट गए ने पर पर अजे वी उडारियां नूं झागदी पई । मैं उह चन्दरी हां जिद्ही पहलां सैंत हो गई पिच्छों नक्क विच नत्थ ना सुहाग दी पई । मेरे लेखां दे शतूतीं भावें लग्ग्या मखीर मैनूं सदा मट्टी चूपनी है आग दी पई । जिन्हां खित्तियां च बीजे सी मैं तार्यां दे बी उन्हां खित्तियां च भक्खड़ा भुघाट उग्ग्या । जही लड़ी मेरे कालजे तों ब्रेहों दी धमूड़ी मेरे जेर्यां दा अरश ते पताल सुज्ज्या । बैठी कढ्ढ रही सां आस दा बल्हिम्बरी रुमाल तेज़ ग़मां दी हवा दे नाल दूर उड्ड्या । मैनूं दुक्ख है कि डुब्बी मेरी रक्कड़ां दी बेड़ी इह नहीं दुक्ख मेरा पूर क्यों ना पार पुज्ज्या । मैनूं जदों मेरे दुक्खां दा ख़्याल आ ग्या गीतां मेर्यां अंञाण्यां नूं गश पै गई । मेरे हास्यां दे मुक्ख 'ते त्रेली आ गई मेरी सोच मेनूं तार्यां तों पार लै गई । मेरी चुप्प दे सरोवरां च जीभ डुब्ब मोई गाह गाह हंझूआं दे गाह मेरी अक्ख चै गई । इक तेरी दूजे तेरी सारी धरती दी पीड़ तेरी थुड़ मेरे नां अज्ज कर बै गई । तेरे मेल दी असानूं चन्ना जही औड़ लग्गी मेरे साहां दियां मुंजरां 'चों दुद्ध सुक्क्या । मेरे वालां दियां थब्बियां च रात सौं गई मेरे नैणां दियां बौलियां 'चों नीर मुक्क्या । मैथों पुच्छी जदों किसे मेरे प्यार दी कहाणी ग्या फुल्लीं बैठे भौर्यां दा बुल्ल्हि टुक्क्या । तेरे प्यार दी निशानी छल्ला इवें अज्ज लग्गे जिवें चीची उत्ते ग़मां दा पहाड़ चुक्क्या । रब्ब इक वारी तेरा मेरा मेल जो कराए सहुं तेरी सारे थलां दी भड़ास सीक लां । मेरे साहवें खढ़ी मौत नूं मैं गोली मारदां बुझी लेखां दी लकीर चन्न आप लीक लां । हत्थीं लिल्लां उत्ते माख्यों दी चाशनी चढ़ावां, वे मैं कच्चियां नमोलियां 'चों ज़हर डीक लां । इको छाल मार टप्प जां समुन्दरां तों पार डुब्ब मरां जे मैं पाणियां नूं पैर तीक लां ।

Read Next