तेरी याद दी रसौंद दे कटोरे भर भर
बदो बदी हां मैं दिले नूं प्यालदी पई ।
पित्त-पापड़ी मैं पीड़ां दी लुंग तोड़ तोड़
कढ्ढ लिलियां हां जिन्दू नूं खुआलदी पई ।
जड़ी हंझूआं दे मोती चन्ना पक्खी झोल झोल
दे दे लोरियां मैं दीदे हां सुआलदी पई ।
लै लै चाननी मैं झस्सां काली रातड़ी दे केस
मल मक्खनी मैं जीझां हां नुहालदी पई ।
दोहनी दिले दी 'चों कौड़ा दुद्ध अक्क दा कढ़ांघा
अक्खां मीच के मैं हाणियां वे सारा पी लिआ ।
वे मैं तोड़के धतूरड़े दा फुल्ल खा लिआ
वे मैं जीभ उत्ते पोहलीए दा पत्त सी लिआ ।
वे मैं ग़मां दे दुखींदे नैणीं कूंज है छुहाई
मैथों मस्स्या ने कालखां दा मुल्ल बी लिआ ।
मेरे वेहड़े विच उग्गू कदे सूरज दा रुक्ख
एसे आस दे सहारे अज्ज तीक जी लिआ ।
तेरे प्यार दे न्याज़-बो दी मिट्ठड़ी सुगंध
मेरी हिक्कड़ी च अजे वी है जागदी पई ।
भावें घुग्गी माड़ी जिन्दड़ी दे टुट्ट गए ने पर
पर अजे वी उडारियां नूं झागदी पई ।
मैं उह चन्दरी हां जिद्ही पहलां सैंत हो गई
पिच्छों नक्क विच नत्थ ना सुहाग दी पई ।
मेरे लेखां दे शतूतीं भावें लग्ग्या मखीर
मैनूं सदा मट्टी चूपनी है आग दी पई ।
जिन्हां खित्तियां च बीजे सी मैं तार्यां दे बी
उन्हां खित्तियां च भक्खड़ा भुघाट उग्ग्या ।
जही लड़ी मेरे कालजे तों ब्रेहों दी धमूड़ी
मेरे जेर्यां दा अरश ते पताल सुज्ज्या ।
बैठी कढ्ढ रही सां आस दा बल्हिम्बरी रुमाल
तेज़ ग़मां दी हवा दे नाल दूर उड्ड्या ।
मैनूं दुक्ख है कि डुब्बी मेरी रक्कड़ां दी बेड़ी
इह नहीं दुक्ख मेरा पूर क्यों ना पार पुज्ज्या ।
मैनूं जदों मेरे दुक्खां दा ख़्याल आ ग्या
गीतां मेर्यां अंञाण्यां नूं गश पै गई ।
मेरे हास्यां दे मुक्ख 'ते त्रेली आ गई
मेरी सोच मेनूं तार्यां तों पार लै गई ।
मेरी चुप्प दे सरोवरां च जीभ डुब्ब मोई
गाह गाह हंझूआं दे गाह मेरी अक्ख चै गई ।
इक तेरी दूजे तेरी सारी धरती दी पीड़
तेरी थुड़ मेरे नां अज्ज कर बै गई ।
तेरे मेल दी असानूं चन्ना जही औड़ लग्गी
मेरे साहां दियां मुंजरां 'चों दुद्ध सुक्क्या ।
मेरे वालां दियां थब्बियां च रात सौं गई
मेरे नैणां दियां बौलियां 'चों नीर मुक्क्या ।
मैथों पुच्छी जदों किसे मेरे प्यार दी कहाणी
ग्या फुल्लीं बैठे भौर्यां दा बुल्ल्हि टुक्क्या ।
तेरे प्यार दी निशानी छल्ला इवें अज्ज लग्गे
जिवें चीची उत्ते ग़मां दा पहाड़ चुक्क्या ।
रब्ब इक वारी तेरा मेरा मेल जो कराए
सहुं तेरी सारे थलां दी भड़ास सीक लां ।
मेरे साहवें खढ़ी मौत नूं मैं गोली मारदां
बुझी लेखां दी लकीर चन्न आप लीक लां ।
हत्थीं लिल्लां उत्ते माख्यों दी चाशनी चढ़ावां,
वे मैं कच्चियां नमोलियां 'चों ज़हर डीक लां ।
इको छाल मार टप्प जां समुन्दरां तों पार
डुब्ब मरां जे मैं पाणियां नूं पैर तीक लां ।