हयाती नूं
चुग लए जेहड़े मैं चुगने सन मानसरां 'चों मोती । हुन तां मानसरां विच मेरा दो दिन होर बसेरा । घोर स्याहियां नाल पै गईआं हुन अड़ीयो कुझ सांझां ताहींयों चानणियां रातां विच जी नहीं लग्गदा मेरा । उमर अयालन छांग लै गई हुसनां दे पत्ते सावे, हुन तां बालन बालन दिसदा अड़ीयो चार चुफ़ेरा । फूको नी हुन लीर पटोले गुड्डियां दे सिर साड़ो, मार दुहत्थड़ां पिट्टो नी हुन मेरे मर गए हानी । झट्ट करो नी खा लओ टुक्कर हत्थ विच है जो फड़िआ औह वेखो नी ! चील्हि समें दी उड्ड पई आदम-खानी । डरो ना लंघ जान दिअो अड़ीओ कांगां नूं कंढ्यां तों डीक लैणगियां भुब्बल होईआं रेतां आपे पानी । रीझां दी जे संझ हो गई तां की होया जिन्दे होर लंमेरे हो जांदे ने संझ पई परछावें । कलवल होवो ना नी एदां वेख लगदियां लोआं उह बूटा घट्ट ही पलदा है जो उग्गदा है छावें ।

Read Next